هفت ماهگی آروشای نانازی

سلام به بهترین هدیه خدا. امروز اول تیر ماه هست و تنها دو روزه که تو هفت ماهت تموم شده و وارد ماه هشتم زندگیت شدی. خیلی زود گذشت اما خیلی هم شیرین بود. روزهایی که واقعا تکرار نشدنی هستند و مختص تو و مامانی و بابایی هست.

آروشای گلم توی ماه هفتم خیلی کارها کردی. اول اینکه تونستی روروئکت رو راه ببری و خودت دکمه های موسیقیش رو فشار میدی و آهنگ گوش میکنی. روز ٢٥ خرداد ماه درست اولین روز بعد از انتخابات ریاست جمهوری بود که وقتی داشتم نتایج رو از تلویزیون نگاه میکردم تو رو گذاشتم روی مبل که بشینی ودیدم مدت زیادی نشستی بدون اینکه بیفتی. و این شد شروع نشستن کامل تو. یعنی در آستانه هفت ماهگی کاملا تونستی بشینی. البته وقتی میخواهی خم بشی اسباب بازیهات رو برداری اونقدر خم میشی که میفتی.

و درست همون شبی که هفت ماهت تموم شد و برده بودیمت دکتر یاد گرفتی بیایی بغل من . بغل هر کسی که باشی وقتی من آغوشم رو برات باز میکنم دو تا دستهای کوچولوت رو باز میکنی تا بیایی بغل مامانی.

روز ٢٩ خرداد هم که وقت دکتر داشتی. قدت ٦٩ و وزنت ٨٢٥٠ بود که با توجه به ماه قبل کم اضافه کرده بودی.

این ماه حسابی غذاخور شدی فرنی و حریره بادوم و سوپ در کنار شیر میخوری. البته آقای دکتر گفته از این ماه می تونیم کم کم بهت ماست و کره گوسفندی و زرده تخم مرغ هم بدیم. ان شاالله که حساسیت ندی. من که عاشق غذا خوردن دخملم.

راستی یک کلمه هم یاد گرفتی و مدام تکرار میکنی. هم . ه رو با کسره و میم رو با فتحه میگی. خیلی با مزه هم میگی. یهو چندین بار پشت سر هم تکرار میکنی. گاهی هم میگی میمه. البته بیشتر وقتی دارم بهت غذا میدم این لغات رو تکرار میکنی. این نشون میده که خیلی به به دوست داره دخملم. قربونش برم من.